O discurso do método.

René Descartes fixo unha contribución decisiva á creación da imaxe do mundo e dos humanos na era moderna. Levou o pensamento a investigar a esencia das cousas ao modo en que funciona o pensamento. A partir das matemáticas desenvolveu o seu método para analizar o coñecemento que os humanos teñen sobre o mundo. Daquela predominaba a filosofía da escolástica medieval, que proclamaba máis doutrinas da fe que coñecemento científico obxectivamente comprensible. Despois de todo, foi precisamente nese momento cando Galileo tivo que responder ante a Inquisición romana e foi condenado a cadea perpetua. Así, Descartes foi advertido e por iso escribiu o seu Discurso sobre o método de forma anónima. Porén, o que escribiu, en primeira persoa e en francés en lugar de latín, era bastante herético a pesar dalgunhas "probas de Deus" no texto. Descartes fixo do individuo un exemplo absoluto de verdade e desafiouno a suscitar dúbidas sobre o principio metodolóxico. Deste xeito, puxo a razón crítica no lugar do aparente coñecemento relixioso transmitido ao longo dos séculos. Coa redacción do Discurso sobre o Método, provocou un cambio de paradigma na filosofía moderna: a partir de entón, as preguntas sobre as posibilidades e os límites da conciencia humana e sobre o ser pensante pasaron a primeiro plano.